Herfstmijmeringen
In de boom zie je hem bijna niet.Verscholen tussen grote bladeren, hangt hij daar gewoon en hij hoopt op een zachte val. Dan laat de boom zijn stekelige bolster los. Eindelijk kan hij zijn ware aard laten zien. De kastanje valt glimmend van trots in het gras. Tot hij verdwijnt in de jaszak van een blije kleuter. Twee weken later verliest hij zijn glansen krijgt hij als eerbetoon, een plek als spin in het web. De zorgwerker: Je ziet haar bijna niet.Verscholen tussen managementlagen. Ze is er gewoon en ze hoopt vurigop veilig werken en een rustige dienst. Dan valt COVID-19 uit de lucht.Eindelijk ziet de wereld haar ware aard. De zorgwerker krijgt applaus, maar ze valt pas om 2.00 uur huilend in slaap. Tot ze achterblijft met de leegte van niets.Vijf maanden later verliest haar werk zijn glans. Ze overweegt de zorg te verlaten, maar ze verzucht: ‘Wie zorgt er voor mijn patiënten, dan?’
