Werkdruk in de gezondheidszorg.

Je kent er vast wel één. De doorgewinterde zorgverlener die alles onder controle lijkt te hebben. Die zijn grenzen goed kan aangeven en zijn werk prima doet. Daarbij blijft hij ook altijd correct en vriendelijk in contact. Hij staat stevig in zijn beroep, is bijna nooit ziek en je hoort hem zelden klagen. “Hoge werkdruk? Ach, het is maar hoe je er zelf mee omgaat.” Verbannen we dit ontspannen beeld in de toekomst naar het land van Utopia?

In november 2016 haalde de zorgsector het nieuws door het verschijnen van een rapport van TNO. Hieruit bleek dat werknemers in de zorg de hoogste werkdruk ervaren van alle arbeidssectoren. Ook de emotionele belasting werd hoger dan gemiddeld gescoord. Overbodige regels, onnodige administratie, mantelzorg en te weinig invloed op werk en werktijden werden als belangrijkste oorzaken aangemerkt.

Dat bericht, in combinatie met de gegeven antwoorden op vragen in een enquête over werkdruk die ik zelf in 2015 onder 65 zorgverleners heb gehouden, blijft me bezighouden. Onderstaande vraag uit de door mij gehouden enquête wil ik in dit blog in de schijnwerpers zetten:

Zoals in bovenstaande grafiek te zien is, merken zorgverleners hun organisatie (41x) en hun afdeling (31x) aan als belangrijkste oorzaken van de beleving van een hoge werkdruk. Slechts 17 van de 65 zorgverleners waren van mening dat hun eigen persoonlijkheid invloed had op hun beleving van werkdruk. Ik weet niet wat jij ervan vindt, maar persoonlijk vind ik dat een schrijnend laag getal.
Dat brengt mij tot de stelling:

Zorgverleners zijn zich er in onvoldoende mate van bewust dat hun persoonlijkheid invloed heeft op de beleving van werkdruk.

Want zorgverleners kunnen wel degelijk leren hoe zij als persoon meer ontspannen in het werk kunnen staan. Daar zijn begeleidingstrajecten bij uitstek voor bedoeld. Het merendeel van de zorgverleners is echter niet van plan hier gebruik van te maken. Voor 41 van de 65 de door mij geënquêteerde zorgprofessionals is het zelfs ondenkbaar dat ze professionele
begeleiding zoeken bij het ervaren van hoge werkdruk.

Als ik me voorstel wat teammanagers in de zorg hier van merken, zie ik voor me hoe zij iedere dag tussen al die zorgverleners met verhitte hoofden door laveren.
Ze sussen, sturen bij, coachen en bieden een luisterend oor.

Wat kan de teammanager doen om het tij op een duurzame manier te keren?
Lijdzaam afwachten tot deze zorgprofessionals overspannen of burn-out thuis zitten lijkt me geen optie. Let in ieder geval op de signalen van overbelasting: klagen, tekenen van vermoeidheid, frustratie en frequent kort ziekteverzuim.
En grijp alsjeblieft in als je geen verbetering ziet. Want de kans dat de zorgverlener zelf tijdig een persoonsgerichte begeleidingsvraag stelt schat ik,
gezien de gegeven antwoorden, in als klein.

Een supervisie-traject of persoonlijke coaching helpt de vermoeide en gefrustreerde zorgverlener om een pas op de plaats te maken en stil te staan bij zichzelf.
Hij kan echt leren hoe hij zichzelf op een stevige en tegelijk meer ontspannen manier in kan zetten in zijn beroep.

Wil je als teammanager eerst meer informatie of sparren over een medewerker?  Neem gerust contact met me op.