Klik hier als je dat blog liever beeldend wilt beluisteren.

De ene zorgverlener krijgt vleugels door de lieve kaartjes, het geschonken fruit en klappende Nederlanders. De andere zorgverlener ervaart de verworven heldenstatus in Coronatijd als too much.

Je kunt op je klompen aanvoelen dat de huidige situatie een zware wissel trekt op je fysieke en mentale welzijn. Psychologen waarschuwen in de Volkskrant voor de mentale gevolgen van deze tropentijd voor zorgwerkers. In zorgvisie worden worden opgeroepen om de nazorg nú te regelen

Ik geloof oprecht dat werkgevers er álles aan willen doen om de zorg voor hun personeel in deze zware tijd goed te regelen. En als ze dat nog niet deden, hoop ik dat ze inmiddels wakker zijn geschud.

Waar ik me meer zorgen over maak is dat zorgverleners niet graag hulp vrágen

De adrenaline giert door je lijf en je denkt dat je de situatie nog prima even vol kunt houden. Werken in de zorg is immers áltijd zwaar. PTSS? Een burn-out? Dat gaat jóu niet overkomen.

En ja, jij vindt het ook afschuwelijk dat je patiënt zonder zijn geliefden moet sterven. Je ervaart machteloosheid omdat je goede zorg de dood niet altijd overwint. Je komt mogelijk in een loyaliteitsconflict terecht met je thuisfront, omdat je elke dag naar het hol van de leeuw afreist. En je snapt zelf ook wel dat je een dergelijke topsport geen jaar volhoudt.

Toch hijs je jezelf elke dag opnieuw in dat zweetpak. Je zet je mondkapje en je beschermbril op, je trekt de muts over je hoofd, want je moet dóór. En dat doe je goed. Want heel Nederland en ook ontslagen patiënten zijn trots op je en dankbaar voor je fantastische zorgen.

Bescherm jezelf

Ik gruwel van het tekort aan beschermingsmaterialen in sommige sectoren.

Heb je wél voldoende materialen? Dan bescherm je daarmee alleen je buitenkant en een deel van je fysieke gezondheid. Er bestaat immers geen beschermende krans voor je hart, je hersenen of je energiehuishouding?

En als je het altijd al lastig vond om een hek om je grenzen te zetten, wordt dat in deze situatie alleen maar erger.

Geen enkele regeling lost dat voor je op

Dat vraagt iets van jóu. Als je ervan overtuigd bent dat jij niet omvalt, trek dat dan in twijfel. Ga in gesprek. Met je collega, je leidinggevende of de opgetuigde psychosociale hulp in je organisatie. En wil je liever met een onafhankelijk persoon sparren? Geef dat aan. Ik weet zeker dat het voor je geregeld wordt.

Je patiënten kiezen er niet vrijwillig voor om grotendeels afhankelijk te zijn van jouw hulp. Maar jij helpt hen graag. Want als zorgwerker ben je een stoer en dapper mens met een zachte binnenkant.

En mijn collega’s en ik helpen jou graag. We sturen je geen Rituals pakket, maar we willen wél luisteren naar jouw verhaal en je helpen om zo stevig mogelijk in je schoenen te staan.

Zorgwerker, laat van je hóren

Er zijn gelukkig meer dan voldoende digitale middelen beschikbaar om dat mogelijk te maken. Er staat, naast medische psychologische hulp, óók een leger aan geregistreerde supervisoren en coaches voor je klaar.

Heb je nu hulp nodig? Mail me via gerry@coachvoordezorg.nl