Mei 2015

Gerry knijpt zichzelf in de arm. Even later zit ze bij restaurant Urbana aan de koffie. Ze pakt haar pen uit de tas en ze schrijft op haar servet: Zojuist heb ik mijn bedrijf ingeschreven bij de KVK.

In de jaren erna krijgt ze van haar werkgever alle kansen om minder te werken en zo haar bedrijf uit te bouwen. De werkgever fungeert als adelaar. In 2019 neemt Gerry een besluit. De tijd is rijp om onder de beschermende vleugels vandaan te vliegen.

Maart 2020

Gerry klemt haar telefoon in de selfiestok. ‘Pluk van de Petteflet’ ligt open op de bank. Sinds de scholen dicht zijn, spreekt ze elke dag een verhaaltje in, voor haar kleinkinderen. Het is één van de weinige afspraken waar Corona geen grip op heeft.

Waarom Gerry haar kleinkinderen voorleest

Gerry’s opoe droeg jurken met Staphorster stipwerk en ze had jampotglazen in haar bril. Elke zondag moest Gerry bij haar eten. Ze kneep haar neus dicht als ze het bord rijst met pruimen naar binnen werkte. Op een avond stond Gerry bij opoe aan de bel met een bakje aardbeien uit de moestuin. Opoe gooide de voordeur dicht: ‘Ga eerst naar huis en trek fatsoenlijke schoenen aan.’ Op teenslippers kwam ze er niet in. En toen ze vol trots haar nieuwe veelkleurige poncho wilde showen, brak opoe haar glimlach met het oordeel: ‘Poncho’s zijn Rooms.’ Toen Gerry acht jaar was zat opoe plotseling dood in haar stoel. Gerry huilde niet.

Vanaf 2011 kreeg Gerry zelf kleinkinderen. Ze wist ze één ding zeker: Zo’n oma wil ik nooit worden.

Maar elke herinnering kan wél een trigger zijn in een nieuwe situatie

Corona opent harten én slaat deuren dicht. Gerry wil jou als zorgwerker een luisterend oor bieden, maar je hebt logischerwijs andere dingen aan je hoofd. De adrenaline giert door je lijf en er is weinig tijd om stil te staan. Daarnaast weren zorgorganisaties uit voorzorg alle externen uit hun gebouwen.

En zo staat Gerry opnieuw met haar bakje aardbeien voor een dichte deur. En ze is vastbesloten om ze niet te laten verpieteren.

De eigen-schuld-dikke-bult berichten op social media klikt ze weg

Zoals: ‘Dan had je maar geen ZZP-er moeten worden.’ Dat voelt voor Gerry als: ‘Verruil je teenslippers voor fatsoenlijke schoenen.’

Wil je ook zo’n Roomse poncho?

Gerry’s moeder haakte ‘m zelf. Ze kocht de wol in de winkel op de hoek. Vandaag dwaalt de lokale ondernemer in de donkere Coronatunnel. Hij kan je steun goed gebruiken.

Nu kun je iets voor elkaar betekenen

Gerry wil met haar voorlees experiment van betekenis zijn voor haar kleinkinderen. Dat is wederzijds, want ze troosten háár ook: ‘Ja, oma, we kennen dat verhaal al, maar dat is niet erg hoor. Als het boek uit is, kiezen we wel een andere.’