Werk van privé scheiden in coaching. Hoe doe je dat?

Tinka tikt met haar wijsvinger tegen mijn onderarm.
‘O ja, voor ik het vergeet: ik heb een vraag aan je.’

‘Nou kom maar op, ik ben dol op vragen.’

Mijn maatje en ik hebben onze wandelschoenen aangetrokken en lopen in het bos.
Ze stapt stevig door en ik voel dat ik sneller ga ademen.
Heeft ze de zevenmijlslaarzen van Klein Duimpje geleend?

‘Een medewerker van mij heeft de afgelopen tijd veel meegemaakt in zijn privéleven. Ik heb het gevoel dat hij daar niet op een goede manier mee omgaat. Kun jij daar wat mee?’

‘Merk je iets aan hem op het werk?’

‘Nou nee, dat niet. Hij doet zijn werk zoals altijd’.

‘Oké, je weet dat ik werk gerelateerde coaching en supervisie geef hè?’

Tinka knikt. ‘Ja, dat klinkt mooi, maar ik snap het nog niet. Als iemand iets te leren heeft op privéterrein raakt het toch ook zijn werk?’

‘Dat zou je wel denken. Toch richt ik mij specifiek op de begeleiding van mensen waarbij de coaching over hun werk gaat. Zodat zij leren over zichzelf als persoon in relatie tot hun beroep.

En jij vindt dat hij op het werk prima functioneert?’

‘Hm, ja en als ik je goed begrijp kan dus niet elke medewerker die ergens mee zit bij jou terecht? Dat vind ik een lastige. Werk en privé kun je toch niet helemaal scheiden?’

Mijn wandelmaatje is niet de enige die zich afvraagt hoe dit zit en ik leg het haar uit.

‘Werk en privé zijn nauw met elkaar verbonden. Maar op het vlak van begeleiding kun je wel onderscheid maken.

Coaching in zijn algemeenheid richt zich op de ontwikkeling van jezelf als persoon. Werkgerelateerde coaching heeft als prominente invalshoek: effectieve inzet op het werk.

En ja, het komt voor dat pijnlijke privé-herinneringen naar boven borrelen tijdens een coaching-afspraak. Daar staan we bij stil. Want dat verdriet mag er zijn.

We kijken samen naar deze herinnering. Maar we trekken de pleister niet van de wond. En we onderzoeken ook niet hoe die wond is ontstaan.

Tijdens de gesprekken erkennen we dat die wond er nu eenmaal is. We keren terug naar het hier en nu. En vragen ons af wat dit pijnpunt betekent in relatie tot het werk.

Ik ben dus niet de aangewezen persoon om deze medewerker te begeleiden. Of hij het beste naar een therapeut, lifecoach of andere begeleider kan gaan laat ik in het midden. Daarvoor heb ik te weinig informatie over deze casus’.

We staan inmiddels stil en nemen nog een paar voorbeelden onder de loep. Aan het einde van het gesprek zegt Tinka: ‘Nu begrijp ik hoe jij dat ziet. Kom op, we lopen verder.’

Ik kwam net op adem.

Ben je benieuwd waarom mensen hun afspraak met mij geheim houden? Lees dan Hoe geheimzinnig ben jij? (over een afspraak met jouw coach.